این کتاب زندگینامه شهید محمد کچوئی نخستین رئیس زندان اوین بعد از انقلاب است.
به ثمر رسيدن انقلااب اسلاامي ايران در 22 بهمن 1357، حاصل سالها مبارزه و تلااش بزرگ مرداني است كه براي تحقق آرمانهاي اجتماعي و اعتقادات مذهبي، از جان خود گذشتند تا عدالت را به مردم هديه كنند. انسانهاي شريفي كه اين روزها كمتر نام و يادي از آنها ديده و شنيده مي شود. بي شك يكي از اين چهره هاي موثر و فعال، محمد كچوئي است كه پيش از پيروزي انقلااب، سالها در زندانهاي رژيم ستم شاهي شكنجه شد و پس از پيروزي انقلااب نيز در متن حوادث قرار داشت و رياست زندان اوين كه يكي از سخت ترين مسئوليت ها در آن ايام بود را پذيرفت. او با شروع جنگ تحميلي در جبهه هاي غرب كشور حاضر شد و مسئوليت تداركات منطقه سر پل ذهاب را بر عهده گرفت، در مقابله و اصلااح گروهك هايي همچون فرقان و مجاهدين خلق پيشتاز بود و در رسيدگي به پرونده عاملااان كودتاي نوژه نقش چشم گيري ایفا كرد. محمد كچوئي تا جايي در هدايت و ارشاد بازماندگان گروهكهاي ضدانقلااب پيش رفت كه در سن سي سالگي، پدر توابين لقب گرفت. او سرانجام در اوج حوادث تابستان سال 1360 - هشتم تيرماه- در جريان يك ترور، در محوطه زندان اوين، توسط يكي از اعضاي گروهك منافقين (مجاهدين خلق) مورد اصابت گلوله قرار گرفت و آنگونه كه خود انتخاب كرده بود، جوانمردانه به شهادت رسيد.